Misschien een stapje terug doen?
Jonge ouders hebben het vaak zwaar, zeker als ze een baan hebben die veel van ze vergt. En laten we eerlijk zijn: het valt ook niet mee om je koortsige kind ‘s morgens toch maar bij opa en oma te brengen omdat ie zo niet naar de crèche kan, te puzzelen aan schema’s die soms gewoon niet passen (“ja, die dag kan ik ook echt niet brengen, hoor”) en na een zware nacht jezelf met sterke koffie wakker te moeten houden bij de vergadering. Dat wetend, uit ervaring of door de verhalen van vrienden en collega’s, staan veel ouders voor de keuze: zet ik een stapje terug en hoe? En dat gebeurt in veel gevallen, en inderdaad ook vooral de vrouwen, die minder gaan werken of een baan kiezen die minder van hen vergt (of allebei).
Voor veel organisaties, onder andere binnen de advocatuur, accountancy, overheid is dat een probleem, omdat ze op die manier te weinig vrouwen hebben voor verplicht gemixte internationale tenders of om hun afspraken ten aanzien van het percentage vrouwen in het management na te komen.
Al jaren geven wij op verzoek van een aantal van deze organisaties soon-to be-mums die daar prijs op stellen, een kort individuele traject, een soort van extra reflectiemoment. Wij laten ons natuurlijk niet gebruiken om op vrouwen in te praten dat ze vooral moeten blijven. Ik heb wel de overtuiging dat het deze vrouwen helpt om met een neutrale buitenstaander hun eigen mogelijkheden onder de loupe te nemen om zo niet ongemerkt en onomkeerbaar op een pad terecht komen, waarop zij weinig kans meer krijgen hun kwaliteiten te benutten.
Voor eenieder waar dit (ooit) speelt, alvast wat gespreksonderwerpen:
1 Een goed werknest creëren. Als het even kan, een omgeving zoeken die jou goed gezind is, realistische verwachtingen heeft, weet wat je kunt.
2 Nadenken over hoe je de afspraken (thuis) maakt. Hoe zorg je ervoor dat je, als je dat wilt, zaken weer terug kunt draaien? Dat je niet ongemerkt in een dynamiek terecht komt, waarbij je onderhandelingspositie thuis niet gelijkwaardig meer voelt(omdat de salarisverschillen snel groter worden).
3 Nadenken over je taken als parttimer. Hoe voorkom je dat je dat vooral corveeklussen gaat doen? Hoe zorg je ervoor zelf niet te gaan overcompenseren?. Veel parttimers vergeten het belang van rondhangen, terwijl dat toch vaak de manier is om bij de interessante projecten en klanten betrokken te worden.
4 Je stress benutten. Dit is hét moment om af te komen van inefficiënte gewoontes als te vaak ‘ja’ zeggen en perfectionisme. Daar valt veel tijd mee te winnen. Als je er bewust mee aan de slag gaat, kan juist de urgentie van de nieuwe situatie je helpen nieuw denken en handelen aan te leren, dat je niet alleen in deze periode helpt te overleven, maar waarvan je ook de rest van je leven plezier kunt hebben.
5 Ten slotte: denk jij, vrouw, nog helemaal niet aan kinderen, lees dan verder. Veel vrouwen maken een voorzichtige start in hun loopbaan. Ze blijven langer in hun eerste baan en oefenen minder druk uit op hun manager om zich te kunnen ontwikkelen, dan startende mannen. Ooit leidde ik een traject bij een grote accountant om alle starters te begeleiden en op de door ons consequent gestelde vraag: “denk je door te groeien naar de positie van Partner?”, antwoorde de mannen vrijwel allemaal positief, terwijl de meeste vrouwen aangaven dat niet te verwachten. Juist vrouwen zouden in die eerste 10 jaar van hun loopbaan veel verschillende ervaringen op moeten doen, om daarmee hun kans om vanuit een sterke positie bij te sturen als jonge moeder, te vergroten.